مدح و مرثیۀ امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام
تشنه منـم حضرت دریا علی پست منم عـالی و اعـلا علی مست مـنم سـاقـی دلـها عـلی ذکر هر آنکس که بود با علی لَـعـنِ عَـلـی عَـدوَّکَ یـا عـلی سیـنـه مـا وسـعـت دریـا شده عشق تو در گوشۀ دل جا شد هر نفـسـم ذکـر تو مـولا شده دم عـلـی و بـازدمـم بـا عـلی لَـعـنِ عَـلـی عَـدوَّکَ یـا عـلی هر که نـشد با عـلی آدم نـشد حـاتم بی لـطف تو حاتـم نشد جز تو کسی وصی خاتم نشد سـرّمـگـو از لب طاهـا عـلی لَـعـنِ عَـلـی عَـدوَّکَ یـا عـلی بردل ما عشق تو پُر شور باد چشم بد از مجلس تو دور باد دیـدۀ مـنـکـران تـو کـور بـاد کـار غـلامـی تـو بـا ما عـلی لَـعـنِ عَـلـی عَـدوَّکَ یـا عـلی لعن به دشمنان او واجب است آنچه به دشمنان او غالب است عـشق علی بن ابیطالب است دربه در عـشقـم و لـیلا عـلی لَـعـنِ عَـلـی عَـدوَّکَ یـا عـلی هرکه محبت تو درسینه کاشت بر سخنم نقطه صحت گذاشت نطـفه دشـمنانت ایـراد داشت دشـمـن آنـم که نـشـد با عـلی لَـعـنِ عَـلـی عَـدوَّکَ یـا عـلی صحن تو در دیده ما جنّت است سایه تو بر سر ما رحمت است لعنت بر دشمن تو نعمت است ذکـر لبـم هـمیشه هرجا عـلی لَـعـنِ عَـلـی عَـدوَّکَ یـا عـلی |